Cerkiew w Kramarzówce istniała już na początku XVI wieku, co potwierdzają rejestry podatkowe ziemi przemyskiej z lat 15101 i 15152. O jej istnieniu informują też późniejsze źródła z 1589 r.3 i rejestr poborowy ziemi przemyskiej z 1628 roku.
Zachowaną do dziś murowaną cerkiew ufundował w roku 1790 własnym kosztem Ignacy Smulski, ówczesny właściciel Kramarzówki.
W wyniku bardzo małego uposażenia parafii cerkiew w XVIII wieku często była nieobsadzona. Parafią zarządzali głównie tymczasowi administratorzy, którzy rezydowali w niej do czasu znalezienia lepiej uposażonego beneficjum. W wyniku tego parafia w Kramarzówce często znajdowała się pod tymczasową kuratelą sąsiednich proboszczów, najczęściej ze Skopowa, Pruchnika lub Węgierki. Proboszcz skopowski Antoni Łużecki był aż czterokrotnie tymczasowym administratorem parafii w Kramarzówce. Tymczasowi administratorzy nie dbali o cerkiew i budynki plebańskie, więc popadały one stopniowo w ruinę. Stan ten poprawił się dopiero w czasie urzędowania na probostwie ks. Włodzimierza Hajdukiewicza, który w 1889 roku odrestaurował cerkiew i przynależne do probostwa budynki.
Tutejsi parafianie niejednokrotnie musieli prosić o posługę księży rzymskokatolickich z Pruchnika. Wydaje się, że stosunki pomiędzy księżmi rzymskokatolickimi z Pruchnika a proboszczami (czy też administratorami) unickimi z Kramarzówki układały się wyjątkowo dobrze. Świadczą o tym między innymi wzajemne posługi religijne. Wielka liczba chrztów udzielanych rzymskim katolikom przez unickiego administratora parafii miała miejsce za pozwoleniem rzymskokatolickiego proboszcza pruchnickiego.
Na ostatniej ilustracji widnieje pieczęć tuszowa cerkwi. W godle napieczętnym postać unosząca ponad głową krzyż o dwóch poprzeczkach, po obu stronach postaci wyrastają rośliny. W otoku napis cyrylicą "ПЕЧАТЬ ЦЕРКВИ КРАМАРОВСКОЙ" (pieczęć znana z odcisku z roku 1876)
Wykorzystano informacje ze strony http://romanikowie.org/stary_kufer/cerkiew_kramarzowka.php