Sobór św. Jana Chrzciciela , kościół archikatedralny obrządku greckokatolickiego w Przemyślu. Sobór został wybudowany przez jezuitów w latach 1626-1632. Po skasowaniu zakonu jezuitów przez cesarza Józefa, kościół św. Ignacego Loyoli służył jako magazyn. Opuszczony i niszczejący został przejęty przez diecezję rzymskokatolicką i wyremontowany w 1904 roku. Pod wezwaniem Serca Pana Jezusa pełnił funkcję kościoła garnizonowego. Od 1957 roku odprawiano w nim również liturgię w rycie bizantyjsko-ukraińskim, a w 1991 roku Archieparchia przemysko-warszawska otrzymała zespół pojezuicki na własność w miejsce kościoła pw. Św. Teresy oo. Karmelitów, który sprawował rolę greckokatolickiej katedry przed wojną. Ikonostas powstał w latach osiemdziesiątych XVII w., dla cerkwi klasztornej w Szczepłotach koło Krakowca. Po kasacie monasteru (1788 r.) trafił do drewnianej cerkwi p.w. Św. Mikołaja w Lubaczowie, później do nowej, murowanej świątyni w tym mieście. Stamtąd w 1979 r. przeniesiony został do Muzeum Kresów. W 1993 r. zajął miejsce w przemyskim soborze a w latch 1994-1999 przeszedł gruntowną konserwację. Dodatkowo poszerzono go o skrajne osie, w których znalazły się m.in. zabytkowe ikony namiestne św. Jana Chrzciciela (chramowa; z cerkwi w Piątkowej) i Josafata Kuncewicza (z cerkwi w Rudawce).