Wcześniej istniała w Surochowie cerkiew drewniana, wymieniana w 1860 r. (wg przekazów ustnych istniejąca już 370 lat). Na stronie internetowej współczesnej parafii rz.-kat. w Surochowie można przeczytać, że [....] była ona kryta gontami od góry aż po ziemię. Przed wejściem do cerkwi stała dzwonnica, również kryta gontami, przez którą wchodziło się do cerkwi. Dzwonnicę z kościołem łączył dach. Dach ten nie był dekoracją, ale zadaszeniem dla ludzi, którzy nie mogli wejść do środka z powodu dużej liczby wiernych.
Budowla w typie bizantyjsko-ukraińskim, na rzucie krzyża greckiego, nakryta trzema kopułami. Prezbiterium zamknięte ścianą prostą, po bokach dwie zakrystie. Autorem projektu architektonicznego był Ukraiński architekt, lwowianin, profesor Ołeksander Łuszpyński.

Powstała w latach 1912-1914 z fundacji Witolda Czartoryskiego. Jest jedną z największych świątyń greckokatolickich w granicach dzisiejszej Polski. Doskonale widać ją z okien pociągu na linii Munina-Hrebenne. Współczesna polichromia została namalowana w latach 1984-1985 przez Stanisława Gąsiora. Obok cerkwi stoi murowany krzyż wzniesiony w roku 1848 na pamiątkę zniesienia pańszczyzny. Krzyż ten nazywano „krzyżem swobody”

We współczesnych opracowaniach znaleźć można informacje, że XVII-wieczne tabernakulum z cerkwi w Surochowie znajduje się obecnie w greckokatolickiej cerkwi pw. św. Jerzego w Bytowie w woj. pomorskim.

Obecnie służy jako rzymskokatolicki kościół parafialny pw. św. Michała Archanioła.