Cerkiew ta nazywana była „miejską”, w odróżnieniu od wcześniej zbudowanej cerkwi „zamiejskiej”. Pierwsza znana wiadomość o niej pochodzi z 1580 r.
W 1704 r. w czasie spalenia całego miasta przez wojska szwedzkie, cerkiew miejska ocalała, podobnie jak i cerkiew na przedmieściu.
W 1837 r. właściciel Leska Ksawery hr. z Siecina Krasicki ufundował - w miejsce drewnianej - nową cerkiew murowaną.
Cerkiew miejska pod wezwaniem św. Mikołaja zbudowana była na planie prostokąta z wejściem od ul. Ossolińskich i półokrągłym prezbiterium zwróconym ku wschodowi. Miała dach pokryty blachą. Nad wejściem wznosiła się niska wieża z dachem namiotowym, a nad nawą powyżej dachu kopułowata wieżyczka. Od strony południowej istniała niska przybudówka również z dachem namiotowym. W oknach u góry były okrągłe łuki. Ogrodzenie cerkwi stanowił częściowo ceglany, częściowo kamienny mur.
Po II wojnie światowej i wysiedleniu Ukraińców, którzy zabrali do USRR większość wyposażenia wnętrza, w cerkwi umieszczono magazyny spółdzielni handlowej, a w latach sześćdziesiątych rozebrano ją. Do dzisiaj zachowały się resztki murów przy cerkwi.
Na podstawie: www.grekokatolicy.pl