Zbudowana pod koniec XVIII wieku na miejscu trzech wcześniejszych cerkwi, z których pierwsza pochodziła z końca XVI wieku. W roku 1898 podczas gruntownej przebudowy powiększona została nawa, którą połączono z babińcem. Zmieniono także kształt dachu. Pierwotnie cerkiew należała do typu pn.-zach. wariant starszy, po przebudowach klasyfikowana jest jako wariant schyłkowy (wg R.Brykowskiego). Ostatnie remonty w latach 80. XX w. przeprowadzone były z inicjatywy i pod nadzorem proboszcza Banicy Mirosława Czekaja (nagrodzonego przez Ministra Kultury i Sztuki jako najlepszego użytkownika zabytków drewnianych). Cerkiew nie jest orientowana; prezbiterium jest zwrócone w kierunku południowym. Pierwotnie cerkiew była trójdzielna, obecnie nawa w kształcie prostokąta przedłużona o babiniec. Prezbiterium zamknięte trójbocznie. Wieża o ścianach pochyłych usytuowana w przedłużeniu obecnej nawy. Ściany cerkwi pobite gontem. Dachy pierwotnie nad nawą i babińcem były łamane, wielopołaciowe; po przebudowie w 1898 r. wykonano nad nawą dach dwuspadowy. Nad prezbiterium dach wielopołaciowy. We wnętrzu pomalowanym na jednolity niebieski zachował się kompletny ikonostas z 1787 r. uzupełniony zachowanymi ikonami z poprzednich cerkwi, znalezionych przez ks. Czekaja podczas remontu. Wśród znajdujących się w cerkwi starszych ikon znajdują się m.in. pochodzące z przełomu XVI i XVII wieku ikony przedstawiające apostołów oraz Deesis, oraz pochodzące z roku 1702 przedstawienie Michała Archanioła. W nawie znajdują się dwa ołtarze boczne z XIX-wiecznym obrazem Wniebowzięcia Matki Bożej oraz współczesnym Matki Boskiej Częstochowskiej. Antepedium zdobione barokowymi malowidłami. Teren wokół cerkwi otoczony jest kamiennym murkiem z bramką – dzwonnicą. W obrębie muru znajduje się pozostałość po pochodzącej z 1696 roku chrzcielnicy. Od 1947 roku cerkiew jest użytkowana przez kościół rzymskokatolicki pod niezmienionym wezwaniem. Podczas remontu w 2014 r. dachy zostały pokryte blachą miedzianą.