Zbudowana w 1924 r. na miejscu starszej cerkwi z XVIII w., zniszczonej podczas I wojny światowej. Początkowo greckokatolicka, od 1950 r. prawosławna. Budowla drewniana, zrębowa, pozornie jednoprzestrzenna. Od wschodu zamknięta wielobocznie. Od zachodku do cerkwi przylega wieża o pionowych ścianach, podzielona dwoma daszkami na kondygnacje. Dach dwuspadowy z dwiema wieżyczkami z żelaznymi krzyżami w kalenicy. Nad wieżą dach czterospadowy, nad nim pseudolatania zwieńczona cebulastym hełmem, makowiczką i żelaznym krzyżem. Wewnątrz pozorne sklepienie kolebkowe. Kompletny ikonostas z 1968 r., w nim starsze ikony namiestne z lat 20. Na pięterku wieży drewniana kołatka o mocnym brzmieniu, używana w Wielki Piątek.