Baligród był siedzibą dekanatu greckokatolickiego, który obejmował kilkanaście parafii i istniał do wysiedleń w latach 40. XX w. Cerkiew parafialna, fundowana przez właściciela Baligrodu Onufrego Karsznickiego, zbudowana w 1829 na miejscu poprzedniej, drewnianej, wzmiankowanej w 1761. Ikonostas namalował w 1908 Menciński. Remontowana w 1828 r., w tym czasie w miejsce wieżyczki z sygnaturką zbudowano drewniana kopułę. W 1947 r. żołnierze KBW zabrali z cerkwi szaty i sprzęty liturgiczne. Od 1949 r. użytkowana jako magazyn. W tym czasie wyposażenie zostało zdewastowane i rozkradzione. Ikona Matki Boskiej z Dzieciątkiem z XVI w. trafiła do MBL w Sanoku. W 1990 roku rozpoczęto remont, przerwany z braku środków. Cerkiew jest orientowana, dwudzielna, zbudowana z kamienia, otynkowana. Prezbiterium zamknięte półkoliście, z zakrystiami od pn. i pd. Nawa szersza, na rzucie prostokąta, z przedsionkiem od zachodu. Wewnątrz w nawie strop, w zakrystiach sklepienia kolebkowe z lunetami, w przedsionku żaglaste. Nad prezbiterium dach dwuspadowy kryty blachą, nad nawa ośmioboczna kopuła na tamburze, nad zakrystiami małe kopułki. Obok cerkwi murowana dzwonnica parawanowa z trzema arkadami, obecnie bez dzwonów. Na cmentarzu przycerkiewnym zachowane fragmenty ogrodzenia z łamanego kamienia i dębowy krzyż z 1938 r., upamiętniający 950-lecie Chrztu Rusi. Wokół cmentarza 17 starych lip i 4 jesiony. W roku 2009, głównie dzięki dotacji z Ministerstwa Kultury, rozpoczał się remont cerkwi. M.in. naprawiono dach, wzmocniono część murów i stropy w dwóch zakrystiach.