Cerkiew zbudowana w 1837 r., uszkodzona podczas II wojny światowej. Po 1947 r. opuszczona i zrujnowana. Odbudowana w końcu lat 50. XX w. po powrocie części mieszkańców. Orientowana, drewniana, konstrukcji zrębowej. Trójdzielna, lecz babiniec niewyodrębniony w bryle (pozornie dwudzielna). Niska wieża o prostych ścianach, o dwóch kondygnacjach oddzielonych daszkiem okapowym, przybudowana od zachodu (według katalogu zabytków konstrukcji słupowej, według "Cerkwie drewniane Karpat" - zrębowej). Prezbiterium zamkniete ściana prostą, przy nim od północy zakrystia, od południa składzik. Nawa szersza, prostokątna, wewnątrz oddzielona od babińca ściana z desek. Nad nawą i prezbiterium dachy kalenicowe, nad wieżą namiotowy. Dachy i hełmy kryte blachą Wnętrza nakryte stropami płaskimi z polichromią, przedstawiającą rozgwieżdżone niebo. Na ścianach wizerunki świętych. Wewnątrz ściany wzmocnione lisicami. Przy nich wzmocnienia wspierające strop z rzeźbionymi zastrzałami o charakterze neogotyckim (ażurowe dekoracje kwiatowe). Chór muzyczny podwieszony. Ikonostas z 1. poł. XIX w., trójstrefowy, ze zwieńczeniem architektonicznym. Ikony oraz reprodukcje rozwieszone także na ścianach. Nietypowe wejście do świątyni przez przedsionek pod wieżą od strony południowej. Na osi cerkwi od wschodu współczesna dzwonnica szkieletowa, stylem nawiązująca do cerkwi. Obecnie jest parafialna cerkwią prawosławną.