Zbudowana na miejscu poprzedniej, również drewnianej. Po 1951 r. użytkowana jako magazyn zboża. Zniszczona przez więźniów w 1972 r. (w tym czasie w Skorodnem był zakład karny).

Jako datę budowy cerkwi M. Dragan podaje rok 1821 ([32] s.252), D Błażejewski rok 1937/38 ([48] s. 438). Budowla jednoprzestrzenna, na planie prostokąta, typu „z czterech ścian złożona” ale miała wydzielony wewnątrz prezbiterium i babiniec. Kryta dachem kalenicowym, półszczytowym. Nad nawą pseudolatarnia na ośmiobocznym bębnie.

Miała pełna przegrodę dzielącą nawę od prezbiterium (przegroda ikonostasowa). W przestrzeni prezbiterium była też wydzielona zakrystia. Ikonostas pochodzący najprawdopodobniej z XVIII w. uległ zniszczeniu.

Była również przegroda oddzielająca babiniec od nawy, opisana podczas inwentaryzacji w 1960 r.: Babiniec oddzielony od nawy trzema belkami konstrukcji u góry i trzema u dołu w formie parapetu z przejściem w środku. Pozostałe belki tworzyły krótkie ścianki po lewej i prawej stronie. Belka wieńcząca otwór z fazą i rozetą pośrodku.

W Muzeum Budownictwa Ludowego w Sanoku znajdują się dwie ikony z tej cerkwi, obie pochodzące z XVIII w. Są to: Matka Boska Eleusa i Chrystus Nauczający.

Zachował się kuty krzyż wieńczący cerkiew. Wokół miejsca po cerkwi pozostał wieniec drzew. Część z nich została wycięta w latach 80. XX w..