Cerkiew łemkowska, typu północno-zachodniego, pierwotnie w wariancie starszym. Gruntownie przekształcona podczas kolejnych remontów, głównie w 1831 r. Dobudowano wtedy nowe prezbiterium a stare połączono z nawą. Po przebudowie - typ pn-zach. wariant młodszy.

Bryła składa się z czterech części: prezbiterium, zamkniętego trójbocznie, szerszego dawnego prezbiterium, nawy oraz babińca i wieży nad nim. Wieża o konstrukcji słupowej, z izbicą, przy niej zachaty. Ściany cerkwi szalowane pionowymi deskami. Dachy namiotowe, łamane, kryte gontem, zwieńczone baniastymi hełmami z pseudolatarniami. Dach nad dawnym prezbiterium i nawą wspólny. Nad nowym prezbiterium wielopołaciowy dach namiotowy. Połacie dachowe w dolnych częściach łamane uskokowo, z deskami ozdobionymi malowanym fryzem z rozetami. Wewnątrz stropy płaskie. Ściany i stropy ozdobione polichromią ornamentalną. Najstarsze fragmenty pochodzą z końca XVIII w., w babińcu z pocz. XX w. Barokowy ikonostas (pomiędzy dawnym a nowym prezbiterium) z XVIII w., przemalowany podczas remontu w 1831 r. został przywrócony do pierwotnej postaci podczas współczesnego remontu. Ikonostas jest kompletny, oprócz brakujących carskich wrót. W miejscu, gdzie ikonostas był umieszczony dawniej, na belce tęczy widać namalowany krucyfiks oraz Matkę Bożą i św. Jana, dawne zwieńczenie ikonostasu. W nawie trzy ołtarze boczne. Ambona z malowanymi postaciami ewangelistów z XVIII w. Chór muzyczny wsparty na słupach z płaskorzeźbami o motywach roślinnych.

Obecnie budynek cerkwi służy jako kościół rzymskokatolicki pw. N.M.P. Wniebowziętej. Parafia erygowana w 1951 r. Klucze u p. kościelnego, w małym domku koło plebanii. Msze św. w soboty o godz. 17. a w niedziele o 7:30 i 11. Teren wokół cerkwi otoczony jest niskim, kamiennym murkiem.