Cerkiew łemkowska, typ północno-zachodni, wariant starszy, zbudowana w 1764 r., przekształcona w 1. poł. XIX w (m.in. wydłużono prezbiterium), remontowana w 1930 i w latach 90. XX w. Po przekształceniach - wariant młodszy.

Orientowana, drewniana, konstrukcji zrębowej. Trójdzielna: wydłużone prezbiterium, szersza nawa i babiniec na planach kwadratów. We wschodniej, dobudowanej części prezbiterium - zakrystia. Wieża konstrukcji słupowo-ramowej o pochyłych ścianach, z lekko nadwieszoną izbicą, przy niej od zachodu przedsionek. Słupy wieży obejmują babiniec. Ściany obite gontem, izbica wieży szalowana pionowym deskowaniem, dachy blaszane. Dach nad prezbiterium kalenicowy, trójpołaciowy, nad nawą namiotowy, dwukrotnie łamany, z dodatkową kalenicą, która łączy go ze ścianą wieży, nad wieżą namiotowy. Nad wszystkimi częściami jednolite hełmy baniaste (większy nad wieżą, pozostałe mniejsze) z pseudolatarniami i żelaznymi krzyżami. W nawie i prezbiterium kopuły namiotowe, nad nawa wzmocniona ściągiem krzyżowym. Nad babińcem strop płaski. Polichromia ornamentalna i architektoniczna z 1. poł. XIX w. Kompletny, barokowy ikonostas x XVIII w. Na północnej ścianie ołtarzyk z ikoną Hodegetria z poprzedniego ikonostasu z XVII w. Na klejmach postacie proroków ze zwojami pism, wśród nich, u dołu, św. Anna i św. Joachim.

Obecnie budynek służy jako kościół filialny parafii rzymskokatolickiej w Brunarach pod tym samym wezwaniem. Msze św. w niedziele o godz. 9:30. Teren przy cerkwi otoczony murkiem kamiennym z bramką. Powyżej cerkwi kilka nagrobków kamiennych.