W Wołowcu funkcjonowała od dawna cerkiew greckokatolicka. W 1927 r. większość mieszkańców wsi przeszła na prawosławie. Zbudowano wtedy prowizoryczną kaplicę - czasownię, tuż obok drogi, poniżej cerkwi. Przy budowie pomagał wędrujący po łemkowskich wioskach dziwak o przezwisku „Jamróz”.

W 1938 r. rozpoczęto wznoszenie nowej, dużej cerkwi prawosławnej, z pomocą finansowa Łemków z Ameryki. Miała być duża, na planie krzyża greckiego, podobna do tej w Gładyszowie. Budowali ją huculscy cieśle, którzy właśnie zakończyli prace w Gładyszowie. Przed wybuchem wojny nie była całkowicie ukończona.

Po wojnie większość mieszkańców wyjechała w 1945 r. do ZSRR. Zabrali ze sobą wyposażenie cerkwi i dwa dzwony. Trzeci dzwon zachował się, ponieważ 14 rodzin zdecydowało się pozostać we wsi i u jednej z nich ukryło go w studni. Gdy w 1947 r. wywożono Łemków na ziemie zachodnie, dzwon trafił do Rudy Śląskiej, gdzie był przechowywany na cmentarzu. Po ostatecznym wysiedleniu ludności podczas Akcji ,,Wisła" we wsi została tylko jedna rodzina posiadająca amerykańskie obywatelstwo, jednak wyprowadzili się z powodu trudności życia w pustej okolicy.

W 1958 roku w rodzinne strony powróciło 8 wysiedlonych rodzin łemkowskich a wraz z nimi dzwon.

Cerkiew została rozebrana przez pracowników PGR w 1955 r.