Maciejowa to jedna z najdalej wysuniętych na zachód świątyń łemkowskich, znajdująca się na granicy zwartego osadnictwa łemkowskiego. Sąsiednia wioska, Frycowa była już wsią polską. Budowla orientowana, konstrukcji zrębowej, trójdzielna. Kwadratowe prezbiterium, nawa, wieża z nadwieszoną izbicą o konstrukcji słupowej ze słupami obejmującymi babiniec. Ściany pobite gontem. Dachy namiotowe, łamane, kryte blachą. W zwieńczeniach trzy duże banie pokryte blachą z makowicami i pseudolatarniami. Wewnątrz polichromia ornamentalno-figuralna z pocz. XX w. namalowana przez Feliksa Bodgańskiego. Tego samego autorstwa jest ikonostas. Pośrodku prezbiterium ołtarz główny. Na ścianach imitacja zielonego marmuru z apostołami na kolumnach. Na ścianie południowej ikona Chrztu Chrystusa z poł. XVII w., znaleziona na strychu cerkwi przez ks. M. Czekaja. Scenie Chrztu towarzyszy Duch Święty w postaci gołębicy o ludzkiej twarzy. Rama obrazu ozdobiona kaboszonami. W nawie dwa ołtarze boczne z przełomu XIX i XX w. z ikonami Zaśnięcia Bogurodzicy i Ukrzyżowania. Przy ścianie południowej kamienne chrzcielnica. W babińcu ikona Chrystusa Nauczającego, prawdopodobnie jedna z ikon namiestnych wcześniejszego, XVII-w. ikonostasu. Wg klasyfikacji R. Brykowskiego, jest to cerkiew łemkowska typu północno-zachodniego. Po 1947 r. cerkiew wykorzystywana była jako kościół rektoralny parafii w Łabowej, od 1981 r. służy jako rzymskokatolicki kościół parafialny pw. NMP Wniebowziętej.