Cerkiew powstała w XVIII w. (wg tradycji w 1689 r.). W XIX w. została znacznie przekształcona.
Cerkiew łemkowska, typ północno-zachodni, pierwotnie wariant starszy, po przebudowach wariant młodszy, orientowana, drewniana, konstrukcji zrębowej. Trójdzielna: prezbiterium zamknięte wielobocznie, wydłużona, szersza i wydłużona prostokątna nawa, prostokątny babiniec z przedsionkiem. Ściany nawy wzmocnione lisicami. Całość szalowana poziomym deskowaniem. Przy prezbiterium od pn. zakrystia.
Wieża konstrukcji słupowo-ramowej o pochyłych ścianach, z lekko nadwieszoną izbicą z gzymsem zegarowym. Słupy wieży obejmują babiniec. Wokół wieży wysoka zachata, stanowiąca przedłużenie ścian nawy.
Dachy kryte blachą. Nad prezbiterium kalenicowy, wielopołaciowy, nad wieżą namiotowy, nad nawą namiotowy z lekkim załamaniem, uzupełniony w dolnych partiach dachem kalenicowym, obejmującym dwoma płaszczyznami także wschodnią część babińca i zachaty przy wieży.
Nad wszystkimi częściami jednolite hełmy baniaste z pseudolatarniami i żelaznymi krzyżami. Wewnątrz nad nawą kopuła łamana uskokowo. Na ścianach polichromia ornamentalna z przełomu XIX i XX w. Między prezbiterium a nawą kompletny ikonostas z XVIII w.
Wokół cerkwi ogrodzenie; częściowo kamienne, częściowo drewniane.
Obecnie pełni rolę kościoła rz.-kat. pod tym samym wezwaniem, filialnego parafii w Tyliczu. Msze św. w niedziele o 10.
R.Brykowski nadal klasyfikuje cerkiew do wariantu starszego (ŁwHiKK s.104).