Cerkiew drewniana, konstrukcji zrębowej, orientowana, dwudzielna. Prezbiterium prostokątne z zakrystią od północy, szersza od niego nawa w zachodniej części wchodząca pod wieżę. Wieża konstrukcji słupowo-ramowej o pochyłych ścianach z izbicą, od frontu zachata z kruchtą. Ściany obite gontem, dachy kryte blachą, nad nawą i prezbiterium dwuspadowe o dwóch kalenicach, nad wieżą namiotowy. Wszystkie części zwieńczone baniastymi hełmami z makowicami i żelaznymi krzyżami. Każdy krzyż ma nieco inny kształt. Nad nawą i wieżą w hełmach występują pseudolatarnie.

Wewnątrz stropy z fasetami. Polichromia architektoniczno – figuralna z 1862 r.. Na parapecie nadwieszonego chóru muzycznego sceny ze Starego Testamentu, nad ikonostasem malowany baldachim. Barokowa ambona z 1700 i polichromowana ława diakońska. W prezbiterium ołtarz główny późnobarokowy z obrazem Pieta z XVIII w. 

Południowy ołtarz boczny stanowi kompozycję wg pomysłu ks. Mieczysława Czekaja, mającą na celu wyeksponowanie elementów starszego ikonostasu z 1. poł. XVIII w. Złożony jest z dwóch ikon namiestnych Chrystusa Nauczającego fundacji Atanazego i Marii Polańskich 1729 r. oraz ikony św. Michała Arch. z malowanymi cokołami. Obraz środkowy przedstawia „Koronację Marii przez św. Trójcę”, ikonograficznie i kompozycyjnie przynależny do świata rzymsko-katolickiego. Szczyt ołtarzyka tworzą ikony dawnego ikonostasu, Ostatnia Wieczerza i Mandylion.

W ołtarzu północnym obraz Pokrow Bogurodzicy, wzorowany na słynnym obrazie z Izb, stanowiącym połączenie elementów bizantyńskich z łacińskimi.

Kompletny ikonostas z XIX w. Dwie ikony namiestne: Chrystus Nauczający i i św. Michał Archanioł to kopie ikon ze starszego ikonostasu, znajdujących się w bocznym ołtarzu. Diakońskie wrota ze starszego ikonostasu zostały wykorzystane jako ozdobne uszaki po bokach obecnego ikonostasu.

Cerkiew otacza wysokie murowane ogrodzenie z kamienia polnego z kapliczką i daszkiem gontowym.

Wg klasyfikacji R. Brykowskiego - cerkiew łemkowska, typ schyłkowy.