Wawrzka należała do parafii gr.-kat. we Florynce i nie miała własnej cerkwi. Po przejściu mieszkańców na prawosławie w latach 30. XX w. rozpoczęto budowę cerkwi ale ze względu na brak funduszy nie ukończono jej przed wybuchem II wojny światowej. Po wysiedleniach Łemków budowę ukończyli nowi polscy osadnicy. Świątynię konsekrowano w 1950 r. już jako kościół rz.-kat.

Jest to niewielka budowla konstrukcji zrębowej, orientowana, dwudzielna, na kamiennej podmurówce. Nawiązuje wyglądem do architektury łemkowskiej. Kwadratowe prezbiterium mniejsze od nawy, zamknięte prostokątnie. Wieża konstrukcji słupowo-ramowej o ścianach pochyłych, nakryta namiotowym daszkiem z makowicą. Ściany szalowane deskami, w dolnej części pionowymi, w górnej poziomymi. Wielopołaciowy dach kalenicowy z dwoma wieżyczkami kryty blachą.

Wewnątrz w nawie pozorne sklepieniem kolebkowe, w prezbiterium strop płaski. Wnętrze wyłożone boazerią, brak polichromii. Na współczesne wyposażenie składają się ołtarz główny i dwa boczne Matki Bożej z Dzieciątkiem i Świętej Rodziny z 1950. W ołtarzu głównym otoczony wotami obraz Matki Bożej Szkaplerznej, przedmiot lokalnego kultu.

Obecnie służy jako kościół rz.-kat. pw Matki Bożej Szkaplerznej, filia parafii  we Florynce.