Jaszkowa wzmiankowana jest po raz pierwszy w przywileju lokacyjnym z 1343 r. W XVII w. miejscowość należała do parafii w Brunarach. W 1785 r. we wsi było 263 grekokatolików i 9 Żydów; brak rzymskich katolików. W 1936 r. liczba gr.-kat. spadła do 30 (wg [48] s.116). Dmytro Błażejowski wymienia Jaszową jako jedną z cerkwi filialnych, obok Brunarów Niżnych i Czarnej. Nie są znane dalsze losy tej świątyni.
W 1928 r. powstała tutaj parafia prawosławna. W w latach 1928-30 wybudowano drewnianą cerkiew, utworzono również nowy, prawosławny cmentarz. Grunty pod zabudowę przekazali mieszkańcy. Cerkiew budowali sami parafianie pod nadzorem Szymona Hubiaka. Materiał pochodził z lasów gromadzkich i parafian.
Parafię w okresie międzywojennym wizytował bp Szymon. Według Szematyzmu AAŁ z 1936 r. było w Jaszkowej 280 prawosławnych a w 1939 r. 377. Podczas wojny Jaszkowa przynależała do 1944 r. do parafii w Śnietnicy. W grudniu 1944 r. Jaszkową obejmuje ks. Grzegorz Cybulko a w 1945 r. utworzona została samoistna parafia z 307 wiernymi. W 1945 r. ks. Cybulko z częścią wiernych wyjeżdża na Ukrainę.
18.V.1948 r. sołtys wsi Brunary, Orłowski, „...uznając konieczność stworzenia placówek o charakterze społeczno-oświatowym, wychowawczym i użyteczności mienia połemkowskiego”, proponuje cerkiew prawosławną w Jaszkowej w stanie dobrym, krytą gontem przeznaczyć na zakład wychowawczy”. Ostatecznie cerkiew zostaje rozebrana, a z materiału miano wybudować świetlicę w Brunarach Wyżnych.
Obecnie Jaszowa leży na terenie miejscowości Brunary.
Informacje o parafii prawosławnej wg: ks. Roman Dubec, Z dziejów parafii prawosławnych na Łemkowszczyźnie w okresie międzywojennym, wyd. Diecezjalny Ośrodek Kultury Prawosławnej „Elpis”, Gorlice 2011