Według D.Błażejewskiego cerkiew zbudowana w 1893, remontowana w 1909. Poprzednia cerkiew w Boratynie wspominana jest w 1928, w związku z wizytacją biskupa Snihurskiego. Jako miejscowości obsługiwane przez tutejszego kapłana, autor podaje wioski Dobkowice, Chłopice, Jankowice i Tapin.

W audycji zrealizowanej w grudniu 2016 r. przez telewizję "Twoja TV" z Jarosławia, podano wiadomość, że cerkiew istniała od XVIII w. Metryki parafialne prowadzone było od roku 1800, ale w aktach znajdowały się również zapiski z XVIII w. W 1803 r. świątynia została gruntownie odnowiona a kolejny remont cerkwi miał miejsce 90 lat później. Ta ostatnia data jest zbieżna z datą budowy cerkwi, podawaną przez Błażejewskiego. Istnienie w XVIII wieku (tej, lub wcześniejszej) cerkwi w Boratynie nie budzi wątpliwości, została zaznaczona na mapach Cesarstwa Habsburgów zredagowanych w latach 1763-1787.

Lokalizacja na współczesnej mapie jest podana orientacyjnie. Była to budowla trójdzielna, o bryle kościoła łacińskiego. W pobliżu stała dwukondygnacyjna, drewniana dzwonnica. Po wysiedleniu grekokatolików w 1948 r świątynia użytkowana przez kościół rz.-kat. do czasu wybudowania nowego kościoła murowanego. Rozebrano ją w roku 1955. Według relacji starszych mieszkańców Boratyna, wyglądem przypominała cerkiew w Chłopicach. Plac cerkiewny otoczony był drewnianym ogrodzeniem z żelazną, kutą bramą. Brama została potem zastosowana w ogrodzeniu nowego kościoła a wkrótce wywieziona na złom do Rokietnicy. Wśród mieszkańców Boratyna powtarzana jest opowieść, jakoby król Jan II Sobieski, wracając z odsieczy wiedeńskiej zatrzymał się w tutejszej cerkwi, gdzie zostawił swoją narzutę, haftowaną złotymi nićmi. Narzuta została zabrana na Ukrainę przez opuszczającego Boratyn podczas wysiedleń po II wojnie św. proboszcza.