W okresie unickim istniały tu kolejno dwa drewniane kościoły. Drugi z nich został wzniesiony w r. 1762 (spalił się w r. 1854). Obecnie istniejący, pw. Wniebowzięcia NMP, został wybudowany dla unitów w r. 1860 z fundacji ordynacji zamojskiej, po kasacie unii zamieniony na cerkiew prawosławną, w r. 1919 ponownie oddany katolikom. W r. 1952 spłonęła kopuła. W tym samym roku, w miejscu spalonej kopuły, wybudowano wieżę. W r. 1973 budynek odnowiono wewnątrz, a w r. 1974 ołtarze. W r. 1980 wykonano nowe drzwi w kościele, a w r. 1981 dębowe boazerie w kościele i w zakrystiach.

Kościół murowany z cegły, trzynawowy, w stylu bizantyjskim, przy prezbiterium zakrystia. Na frontonie wieża, nad nawą wieżyczka, 3 drewniane ołtarze z r. 1921. W głównym ołtarzu jest obraz MB z Dzieciątkiem (pounicki) i - drugi - Wniebowzięcia NMP. W lewej nawie stoi ołtarz z obrazem Niepokalanego Serca MB (mal. T. Gorgoń z Koniecpola, r. 1974), zaś w prawej - z obrazem Najświętszego Serca Pana Jezusa (mal. Gorgoń, 1974). Sufit w kościele jest drewniany, tynkowany. Na chórze muzycznym organy 4-głosowe wykonano w r. 1934. Drewniana chrzcielnica pochodzi z r. 1974. Ławki i konfesjonały są dębowe z r. 1980. Monstrancja barokowa z pocz. w. XVIII. Kielich z r. 1761.

(tekst wg http://www.diecezja.zam-lub.pl/info.php?id=par/obsza, do opracowania)