Pierwsza prawosławna świątynia w Biszczy wzmiankowana jest w r. 1582. Nie udało się odnaleźć informacji, jakie wezwania miała cerkiew. Po podpisaniu aktu unii brzeskiej miejscowa parafia przyjęła jej postanowienia. Ponownie stała się parafią prawosławną wskutek likwidacji unickiej diecezji chełmskiej w 1875. W 1819 miejscowa cerkiew została gruntownie odremontowana i powiększona. W 1912 na miejscu kilku poprzednich, drewnianych cerkwi wzniesiono nową, murowaną w stylu bizantyńsko-rosyjskim. Autorem projektu budynku był inżynier Koczorowski a budowę sfinansowała administracja rosyjska.
Obiekt został już po kilku latach od otwarcia, w 1919, przejęty na rzecz Kościoła katolickiego i pozostał siedzibą parafii łacińskiej mimo starań prawosławnych o odzyskanie świątyni. Kościołem administrowali jezuici. W okresie międzywojennym został on częściowo przebudowany, by w pełni odpowiadał wymogom liturgii rzymskokatolickiej. W czasie II wojny światowej ponownie został przejęty przez prawosławnych.

W 1945 budynek ponownie stał się świątynią katolicką pw. Najświętszego Serca Pana Jezusa i został po raz drugi wyremontowany. W latach 1972 i 1974 rozebrano dwie wieże, które zastąpiła pojedyncza wieża na frontonie i sygnaturka nad nawą.