Staroobrzędowcy osiedli tu w 1867 r. Wieś uchodzi obecnie za najbardziej starowierską miejscowość w Polsce: tu najlepiej zachowały się dawne zwyczaje, język i świadomość korzeni. Molenna wybudowana została w 1948 r. na miejscu dwóch wcześniejszych. Podobnie jak inne świątynie tego rodzaju jest orientowana. Drewniana, oszalowana, wzniesiona została na rzucie prostokąta w konstrukcji wieńcowej i sumikowo-łątkowej, posadowiona na betonowym fundamencie. Od zachodu dobudowana została do niej na planie kwadratu trójkondygnacyjna wieża-dzwonnica o konstrukcji szkieletowej, mieszcząca w przyziemiu przedsionek. Jej poszczególne kondygnacje, oddzielone daszkami okapowymi, zwężają się ku górze. Dzwonnica nakryta jest dachem namiotowym zwieńczonym cebulastą kopułką z kulą i krzyżem. Do molenny prowadzą dwuskrzydłowe drzwi z nadświetlem, okna są prostokątne, zamknięte odcinkowo, ujęte w ozdobne obramienia. Dach dwuspadowy, kryty blachą. W części wschodniej świątyni wydzielono balustradą kliros (miejsce przeznaczone dla nastawnika przewodniczącego modlitwom, jego pomocników i chóru). Kliros poprzedza ścianę wschodnią, na której umieszczone są ikony. Nad częścią dla wiernych rozpięty jest płaski, deskowy strop, nad klirosem - strop deskowy w formie kolebki. Opracowanie na podstawie: http://dziedzictwo.ekai.pl