Świątynię ufundował hrabia Eustachy Drużbacki. Poprzednia spłonęła w 1840 r. Zgodnie z miejscową tradycją, mieszkańcy wsi, próbujący gasić cerkiew, pomogli potem hrabiemu w gaszeniu jego lasów, które również zaczął trawić pożar. Informacja parafialna podaje, że obsługę świątyni prowadziło najpierw duszpasterstwo katedralne rz.kat. a potem władze austriackie przeznaczyły ją na cerkiew. W 1889 r. służyła jako stajnia a w latach 1944-45 jako łaźnia dla wojska. Od 1945 r. przejęta przez kościół rz.-kat., w 1968 r. powstaje samodzielna parafia w Prałkowcach pw. Matki Boskiej Zbaraskiej. Opiekę duszpasterską sprawują księża Michalici. W pobliżu prowadzony również przez Michalitów od 1 września 1994 r. Dom Dziecka "Moja Rodzina" im. Ks. Bronisława Markiewicza. Podobna do budowanych w tym czasie kościołów w duchu architektury klasycystycznej. Ma plan prostokąta, od frontu ganek. Dekoracje fasady przypominają architekturę pałacową czasów oświecenia. Dach jednokalenicowy, kryty blachą. Nad nawą masywna wieżyczka na sygnaturkę na ośmiobocznym tamburze z baniastym hełmem. W ołtarzu głównym znajduje się obraz Matki Boskiej Częstochowskiej z XVI wieku namalowany na blasze miedzianej. Współcześnie został on osadzony na metalowej płycie z płaskorzeźbami polskich orłów. Obraz znajdował się pierwotnie w kościele bernardynów w Zbarażu. Według tradycji modlił się przed nim król Jan III Sobieski. Król Michał Korybut Wiśniowiecki ufundował do niego srebrną sukienkę. Po II wojnie światowej bernardyni przewieźli obraz do Leżajska, a od 1972 znajduje się w Prałkowcach. Obok zachowana XVIII-wieczna drewniana dzwonnica.