Cerkiew orientowana, usytuowana w oddaleniu od zabudowań mieszkalnych, na splantowanym, stromo opadającym zboczu zalesionego wzgórza. Otoczona kamiennym murem, w obrębie którego cmentarz. Nagrobki zlokalizowane głównie na stoku, powyżej cerkwi. Od strony zachodniej, na osi cerkwi, wolnostojąca dzwonnica, posadowiona na stoku powyżej cerkwi. Cerkiew drewniana, na podmurówce z kamienia łamanego, konstrukcji zrębowej, szalowana pionowym deskowaniem. Trójdzielna, z sanktuarium zamkniętym trójbocznie, przy sanktuarium od strony południowej zakrystia. Do szerszej nawy przylega od zachodu prytwor (babiniec) poprzedzony krótkim przedsionkiem, równy szerokością sanktuarium. Okna prostokątne, zamknięte łukiem odcinkowym, w nawie potrójne. Nawa, sanktuarium i babiniec z przedsionkiem nakryte dachem kalenicowym o jednakowej rozpiętości. Przycieś osłonięta fartuchem. Cerkiew obiegają zdwojone, profilowane gzymsy. Nad sanktuarium i nawą ośmioboczne hełmy z ślepymi latarniami, nad babińcem czworoboczna izbica nakryta dachem namiotowym z sygnaturką. Nad zakrystią dach trójpołaciowy. Wszystkie połacie dachowe pod blachą. Wewnątrz stropy deskowe, w nawie strop z fasetą. W zachodniej części babińca chór śpiewaczy. Dzwonnica drewniana, konstrukcji słupowej, z deskowaniem pionowym. Wzniesiona na planie kwadratu, trzykondygnacyjna. Dach namiotowy zwieńczony hełmem ze ślepą latarnią, kryty blachą. Cerkiew p.w. Zaśnięcia Bogurodzicy w Szczawnem wpisano do Rejestru Zabytków 31 stycznia 1985 pod numerem A-79 Na podstawie opracowania Jarosława Giemzy