W lipcu 1905 spaliła się w Radymnie się drewniana cerkiew z 1806 r., gdy proboszczem parafii był ks. Ihnatyj Dawydowycz. Pożar wybuchł w łaźni żydowskiej i objął budynki probostwa greckokatolickiego i cerkiew. Przez rok służbę bożą odprawiano w kościele rzymskokatolickim.

Jesienią 1906 przystąpiono do budowy nowej cerkwi. Autorem projektu był ukraiński architekt inż. Wasyl Nahirnyj, który zaprojektował ponad 200 cerkwi w Galicji. Świątynia została zbudowana na planie krzyża łacińskiego, na przecięciu którego znajdowała się kopuła, umieszczona na wysokim bębnie. Wejście do świątyni miało formę klasycznego portyku kolumnowego, nad którym znajdował się tympanon z przedstawieniem Trójcy Świętej. Po obydwu stronach wejścia znajdowały się dwie wieże, służące jako dzwonnice.

W 1907 budowa cerkwi utknęła na skutek konfliktu między komitetem budowy cerkwi a proboszczem parafii greckokatolickiej. W listopadzie w wyniku konfliktu odszedł ks. Mykoła Prus-Wiśniewskyj, a przyszedł ks. Kornel Kuzik. On to dużą część funduszy pozyskał od polskich ofiarodawców oraz od cesarza Austro-Węgier Franciszka Józefa I. Cesarską dotację upamiętniono marmurową tablicą umieszczoną przy wejściu do cerkwi. W 1911 budowę zakończono. 26 maja 1912 nową cerkiew poświęcił greckokatolicki biskup przemyski Kostiantyn Czechowycz.W czasie I wojny światowej, zwłaszcza podczas bitwy pod Radymnem w 1915, cerkiew w wyniku ognia artyleryjskiego uległa znacznemu uszkodzeniu. Po remoncie kopuł, dopiero w 1929 świątynia została odnowiona.

Po II wojnie światowej, gdy władze komunistyczne zdelegalizowały kościół greckokatolicki w Polsce, świątynia krótko służyła jako kościół rzymskokatolicki. W 1947 w cerkwi urządzono magazyn materiałów budowlanych, a w maju 1961 świątynię zburzono. Obecnie na jej miejscu znajduje się boisko szkolne, a w budynku plebanii był początkowo sklep, który został zburzony w tym samym czasie co cerkiew. Była to budowla orientowana, klasycystyczna, nawiązująca do baroku zachodniej i wschodniej Europy. 

_{Na podstawie pl.wikipedia.org}