Kopyłów to stara wieś królewska, pierwszą wzmiankę o jej istnieniu znajdujemy w dokumentach z 1578 roku. Jej mieszkańcy to głównie Rusini należący do Kościoła unickiego. 11 maja 1686 roku zbudowano tu nową drewnianą cerkiew z fundacji dziedzica Marka Matczyńskiego podkomorzego koronnego i starosty hrubieszowskiego. Parafia kopyłowska pod wezwaniem św. Marka Ewangelisty została erygowana przez króla polskiego Jana III Sobieskiego w tym samym roku.

Główna nawa nowej cerkwii miała czterospadowy dach, na którym umieszczono niewielką barokową wieżyczkę. Do wnętrza wchodziło się przez niewielki babiniec. Budowla ta była remontowana w 1889 i w 1868 r. a więc jeszcze za czasów gdy parafią zarządzali kapłani uniccy (katolicy wschodniego obrządku). Należy podkreślić, że duchowieństwo unickie w Diecezji unickiej chełmskiej a także w Kopyłowie brało czynnie udział w polskich powstaniach. Wyróżniał się tu kapłan unicki z Kopyłowa ks. Justyn Łada, który Powstańcom styczniowym dostarczał broń, konie i paszę dla koni. W 1875 roku katolików – unitów z Diecezji chełmskiej, a więc i z Kopyłowa siłą włączono do Cerkwi prawosławnej. Zabraną świątynię remontowano wiele razy, nadając jej wygląd i wystrój charakterystyczny dla prawosławia. W 1907 roku na polecenie biskupiego architekta opracowano plany generalnej przebudowy cerkwi, tę pracę zlecono Antoniemu Budniewskimu z Horodła. Koszty tej przebudowy były bardzo wysokie, zrezygnowano więc z remontu i podjęto decyzję budowy nowej murowanej cerkwi według projektu rosyjskiego architekta A. Purgina. Miała to być cerkiew w stylu staro-rosyjskim z czerwonej cegły, taka jakich w tym czasie wybudowano wiele na Lubelszczyźnie. Plany te pokrzyżowała I wojna światowa. Decyzją władz polskich drewnianą cerkiew zamknięto, a parafia kopyłowska przestała istnieć. Cerkiew rozebrano 24 czerwca 1938 r. W 1947 r. kopyłowskich Ukraińców wysiedlono, a na ich miejsce przybyli Polacy z za Bugu.

(ze strony http://www.horodlo.zamojskolubaczowska.pl/kaplicakopylow.html )