Pierwsza wzmianka o Łówczy pochodzi z 1484 r. Pierwsza znana z dokumentów cerkiew w Łówczy powstała przed 1698 r. na miejscu poprzednio istniejącej. Obecna cerkiew fundowana była przez dziedzica wsi Jana Matczyńskiego i zgodnie z jego wolą miała przypominać wyglądem kościół łaciński. Zbudowano ją na planie dwudzielnym i nakryto dwuspadowymi dachami. Pod południową zakrystią wybudowano kryptę rodową właścicieli. Rozpoczęta w 1808 r. budowa ciągneła się do połowy XIX w. Obecny wygląd zawdzięcza cerkiew przebudowie w 1899 r. Budowlę uzupełniono wtedy o babiniec a nad nawą wzniesiono kopułę. Od końca lat 40. cerkiew służyła jako kaplica pw. MB Bolesnej, filia parafii rzymskokatolickiej w Płazowie. Podczas remontu w połowie lat 60. południową zakrystię przerobiono na salkę katechetyczną. W 2001r. w pobliżu cerkwi zbudowano nowy kościół filialny.
Zespół cerkiewny położony jest na terasie wzniesienia opadającego stromo w dolinę Łówczanki. Cerkiew zajmuje centralne miejsce placu, w pd-zach. narożu placu znajduje się drewniana dzwonnica z końca XIX w., zbudowana przez cieślę Petraszkewicza. Poprzednia dzwonnica znajdowała się na osi cerkwi i pełniła funkcję bramy.
Cerkiew ma konstrukcje zrębową. Zbudowana jest z drewna sosnowego na podwalinach dębowych i kamiennej podmurówce. Ściany nawy zostały wtórnie wzmocnione lisicami. Pod podłogą sanktuarium na początku XIX w. została umieszczona belka nadproża głównego otworu wejściowego poprzedniej cerkwi z wyciętym rokiem “1698”.
(1) 2008-08-20, evel, Łówcza
(2) 2008-08-11, TM_Mich (Tomasz Michalski), Wnętrze cerkwi w Łówczy