Cerkiew zbudowana w 1743, w miejscu starszej, zniszczonej podczas najazdu tatarskiego. Remontowana w 1875 z inicjatywy ks. Iwana Hanczakowskiego (roboty prowadził Timofiej Sabczak, tablica upamiętniająca remont znajduje się na strychu), 1900 i 1977. Orientowana, drewniana, konstrukcji zrębowej. Częściowo na podmurówce z dzikiego kamienia. Trójdzielna, o kwadratowych członach. Prezbiterium zamknięte trójbocznie, nawa szersza i wyższa. Od zachodu niewielki babiniec z nadbudowaną małą wieżą. Wspólny dach kalenicowy nad nawą i babińcem, nad prezbiterium niższy, wielopołaciowy. Dachy i ściany pobite gontem. Nad nawą cebulasta wieżyczka na sygnaturkę z pseudolatarnią, zwieńczona krzyżem. Mniejsza, baniasta wieżyczka nad prezbiterium, obie pobite gontem. Wewnątrz stropy płaskie. Okna zamknięte łukiem odcinkowym. Na zewnątrz, dołem ochronny okapik gontowy. Ryszard Brykowski wymienia ^[9] dwie cerkwie: w Malawie i Łodzinie jako przykład typu zlatynizowanego, o układzie trójdzielnym z wieżą nad babińcem, o dwóch dachach (wspólny dla nawy z babińcem, drugi nad prezbiterium). W Łodzinie na pierwszy rzut oka nie zauważa się wieży. Jest oba bardzo niska i mieści się pod jednym dachem kalenicowym wspólnie z nawą. Wieżę można rozróżnić optycznie od babińca, gdyż jest węższa i wydzielona szerokim daszkiem okapowym. Podobna, niska wieża nad babińcem, skryta pod jednym dachem wspólnie z nawą występuje w murowanej cerkwi w Malawie. Tam jednak istnienie wieży podkreśla umieszczony nad nią hełm z pozorną latarnią. Ikonostas wykonany prawdopodobnie w czasie pierwszego remontu w 1875 r., 4-rzędowy, z ikonami o charakterze ludowym. W rzędzie ikon namiestnych św. Mikołaj, Matka Boska w typie Hodigitria, Chrystus Pantokrator i św. Anna Samotrzreć (przedstawienie św. Anny, Matki Boskiej i małego Jezusa). Na antepediach śś. Piotr i Paweł, Chrystus w Świątyni, śś. Anna i Zachariasz. Wrota diakońskie ażurowe, na tondach prorocy Abdiasz i Melchizedech. W rzędzie prazdników 12 scen z życia Marii i Chrystusa. W rzędzie Deesis Chrystus Pantokrator i dwunastu apostołów, malowanych parami. W rzędzie wieńczącym sześć tond z parami proroków. W latach 90. XX w. ikonostas został niezbyt fachowo odnowiony przez malarza z Tarnopola. W cerkwi znajdują się także malowane na deskach ludowe ikony z poł. XIX w. przeniesione z Mrzygłodu: na zach. ścianie nawy Chrystus Nauczyciel i Matka Boska z Dzieciatkiem w typie Hodigitrii a w babińcu Narodzenie NMP. Inne zabytkowe przedmioty, to: ludowy krucyfiks z XIX w., kielich z 1860 ofiarowany przez Wojciecha Russockiego do kaplicy w Truskawcu z czarą w koszyczku, puszka z poł. XIX w. z girlandami kwiatów na stopie i pokrywą zwieńczoną koroną. Obecnie obiekt służy jako kościół rz.-kat. filialny parafii w Mrzygłodzie. Msze św. w niedziele o 8:30, klucz w sąsiednim domu.