Cerkiew powstała najprawdopodobniej około roku 1796, kiedy na całym terytorium Cesarstwa Austriackiego wprowadzone zostały nowe zasady wznoszenia obiektów sakralnych. Miały one charakteryzować się prostotą w architekturze i ograniczać wszelkie dekoracje. Przykładem tego typu budowli jest cerkiew w Bielicznej, jedna z nielicznych murowanych cerkwi w regionie. Liturgiczne wykorzystanie budynku zostało ograniczone, gdy większość mieszkańców Bielicznej przeszła w 1928 na prawosławie. Nowa parafia, należąca do Polskiego Autokefalicznego Kościoła Prawosławnego, musiała wznieść nową kaplicę. Cerkiew niszczała zwłaszcza po Akcji Wisła. Została przekazana parafii rzymskokatolickiej, jednak od tego czasu była wykorzystywana jedynie okazjonalnie i niszczała. Jej gruntowny remont zainicjował ks. Mieczysław Czekaj, proboszcz parafii w Banicy, po 1985. Cerkiew w Bielicznej wzniesiona jest z kamienia i drewna. Ponad przedsionkiem wznosi się wieża z izbicą, zwieńczona hełmem z krzyżem. Nawa obiektu jest nieznacznie szersza od przedsionka, zaś prezbiterium ma formę absydy z jednym okrągłym oknem. Ikonostas cerkwi nie zachował się. W prezbiterium znajduje się jedynie ołtarz z ikoną patrona cerkwi oraz ikona Matki Bożej, zaś w nawie kilka współczesnych obrazów o tematyce religijnej. _{Tekst na podstawie Wikipedii}