Cerkiew łemkowska, typ północno-zachodni, wariant młodszy. Wzniesiona w 1. Połowie XIX w. z częściowym użyciem starszego budulca. Jeszcze w XIX w. nastąpiła przebudowa – przesunięto wieżę i przedłożono babiniec oraz pokryto dachy blachą.

Budowla drewniana orientowana, trójdzielna. Prezbiterium wydłużone, zamknięte trójbocznie, z zakrystią od północy. Babiniec znacznie wydłużony, od zach. Wieża z izbicą o pochyłych ścianach, otoczona zachatą. W nawie i prezbiterium kopuły namiotowe, łamane uskokowo, w babińcu strop płaski. Nad nawą dach namiotowy, nad prezbiterium kalenicowy wielopołaciowy, w dolnych partiach łamany uskokowo, nad babińcem dach dwuspadowy. Na wieżą, nawą i prezbiterium baniaste hełmy z pozornymi latarniami i makowiczkami, zwieńczone żelaznymi krzyżami.

Wewnątrz polichromia ornamentalna z 1861 r. Ikonostas barokowy z XVIII w., starszy od cerkwi, prawie kompletny, brak tylko diakońskich wrót. Na parapecie chóru muzycznego umieszczono ikony rzędu Deesis ze starszego ikonostasu z 1. Poł. XVII w. Na ścianie wschodniej prezbiterium barokowy obraz Ukrzyżowania, po bokach dwie małe, wydłużone ikony św. Łukasza po lewej i św. Jana Ewangelisty po prawej. Przy północnej ścianie nawy  późnobarokowy ołtarz boczny z Petą z XVIII w. Na ścianie południowej ikona Opłakiwania Chrystusa z XVIII w. oraz ikona św. Jozafata w czerwonej sukni i czarnym płaszczu z palmą męczeństwa, toporem i księgą w rękach.

Obecnie służy jako kościół rz.-kat. pod tym samym wezwaniem, filia parafii Złockie.